Τρίτη 23 Απριλίου 2013

Ἔκθεση Ζωγραφικῆς μὲ θέμα διηγήματα τοῦ Ἀλεξάνδρου Παπαδιαμάντη στὸ Palais Meran, στὴν πόλη Graz τῆς Αὐστρίας

Πρόκειται για πέντε νέες Εικόνες, που παρουσιάστηκαν μαζί με άλλες Εικόνες από την Έκθεση ''Δώδεκα Διηγήματα-Δώδεκα Εἰκόνες'', στο φουαγιέ της Αίθουσας του Palais Meran, στο Graz της Αυστρίας, στο πλαίσιο του Αφιερώματος που διοργάνωσε η Αυστρο-Ελληνική Εταιρία στον Σκιαθίτη διηγηματογράφο Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Τα έργα αυτά είναι πιο οικεία στο φιλότεχνο κοινό της πόλεως του Graz, όχι μόνο στους Έλληνες που κατοικούν εκεί αλλά και στους Αυστριακούς, καθώς τα διηγήματα από όπου αντλούν τη θεματική τους έχουν μεταφραστεί στη γερμανική γλώσσα. Ακολουθούν οι σχετικές περιγραφές από τα αντίστοιχα διηγήματα.


 Στὸ Χριστό, στὸ Κάστρο.


‘‘Γείτων τῆς τρομακτικῆς ταύτης σκηνῆς παρίσταται γλυκεῖα καὶ συμπαθεστάτη εἰκών, ὁ Ἅγιος Κήρυκος, τριετίζον παιδίον, κρατούμενον ἐκ τῆς χειρὸς ὑπὸ τῆς μητρός του, τῆς Ἁγίας Ἰουλίττης. Διὰ δώρων καὶ θωπειῶν ἐζήτει ὁ διώκτης Ἀλέξανδρος νὰ ἑλκύσῃ τὸ παιδίον, καὶ διὰ τοῦ παιδίου τὴν μητέρα. Ἀλλ᾽ ὁ παῖς καλῶν τὴν μητέρα του καὶ ὑποψελλίζων τοῦ Χριστοῦ τὸ ὄνομα, ἔπτυσε τὸν τύραννον κατὰ πρόσωπον, κ᾽ ἐκεῖνος ἐξαγριωθεὶς ἐκρήμνισε τὸ παιδίον ἀπὸ τῆς μαρμαρίνης κλίμακος, ὅπου συνέτριψε τὸ τρυφερὸν καὶ διὰ στεφάνους πλασθὲν κρανίον’’ (Ἀλ. Παπαδιαμάντη, Στὸ Χριστό, στὸ Κάστρο).


‘‘Ἀλλ᾽ ὅτε ὁ ἱερεὺς ἐξελθὼν ἔψαλε τὸ «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός», τότε αἱ μορφαὶ τῶν Ἁγίων ἐφάνησαν ὡς νὰ ἐφαιδρύνθησαν εἰς τοὺς τοίχους· «Ἀκολουθήσωμεν λοιπὸν ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ», καὶ ὁ κὺρ Ἀλεξανδρὴς ἐνθουσιῶν ἔλαβε τὴν ὑψηλὴν καλάμην καὶ ἔσεισε τὸν πολυέλεον μὲ τὰς λαμπάδας ὅλας ἀνημμένας. «Ἄγγελοι ὑμνοῦσιν, ἀκαταπαύστως ἐκεῖ», κ᾽ ἐσείσθη ὁ ναὸς ὅλος ἀπὸ τὴν βροντώδη φωνὴν τοῦ παπα-Φραγκούλη μετὰ πάθους ψάλλοντος: «Δόξα ἐν ὑψίστοις λέγοντες, τῷ σήμερον ἐν σπηλαίῳ τεχθέντι», καὶ οἱ ἄγγελοι οἱ ζωγραφιστοί, οἱ περικυκλοῦντες τὸν Παντοκράτορα ἄνω εἰς τὸν θόλον, ἔτειναν τὸ οὖς, ἀναγνωρίσαντες οἰκεῖον αὐτοῖς τὸν ὕμνον’’ (Ἀλ. Παπαδιαμάντη, Στὸ Χριστό, στὸ Κάστρο).


                                                   Ὁ Ἀλιβάνιστος.


«― Νὰ μὲ συμπαθᾷς, θεια-Μολώτα, εἶπε. Σὰ χωριάτης πού ᾽μαι, ἔσφαλα. Θέλησα νὰ σοῦ χαρίσω αὐτὸ τὸ καβούρι, γιὰ νὰ κάμῃς μεζὲ ἀπόψε, καὶ μὲ τὸν τρόπο ποὺ σοῦ τό ᾽ριξα στὴν ποδιά σου σ᾽ ἐτρόμαξα.
― Δὲν τλώου καβούλγια, εἶπεν ἡ Μολώτα, θὰ μεταλάβου!
―Ἀλήθεια; Τότε, τὸ χαρίζω τῆς Πέρδικας.
― Μεγαλοσαββατιάτικα, καβούρια θὰ φάω; εἶπεν ἡ Φωλιώ.
― Τότε, ἂς τὸ πάρ᾽ ἡ Σταματηρίζαινα, εἶπεν ὁ Σταμάτης.
― Νὰ καβουρώσῃς καὶ κάβουρας νὰ γένῃς! ἀπήντησεν ἡ Ἀφέντρα.
― Μωρέ, εὐχὴ ποὺ μοῦ δίνεις! εἶπεν ὁ Σταμάτης. Ἀκοῦς! νὰ ἤμουν κάβουρας! Πῶς θὰ περπατοῦσα τάχα;
Καὶ ἅμα εἶπεν, ἔκυψε καὶ ἄρχισε νὰ κάμνῃ λοξὰ πατήματα, μεταξὺ τῶν τριῶν γυναικῶν. Μὲ τὴν κεφαλήν του ἐκτύπησε τὸ πλευρὸν τῆς Μολώτας, μὲ τὴν πλάτην του ἔπληξε τὸν ἀγκῶνα τῆς Φωλιῶς, καὶ μὲ τὴν πτέρναν του ἐπάτησε τὴν γόβα τῆς Ἀφέντρας.
Αἱ τρεῖς γυναῖκες, μισοθυμωμέναι, ἐγέλασαν.
― Ζουρλάθηκες, βλέπω· δὲν εἶσαι καλά! εἶπεν ἡ Ἀφέντρα.
Καὶ σηκώσασα μὲ τὴν ἀριστερὰν χεῖρα τὸ κανάτι της, ἐκολάφισεν ἐλαφρὰ τὴν κεφαλὴν τοῦ Σταμάτη, ὅστις ἐφάνη νὰ ἐγοητεύθη.
―Ὤ! τί δροσιά, μωρὲ Σταματρίζαινα! εἶπε. Δῶσέ μου ἄλλη μιά!» (Ἀλ. Παπαδιαμάντη, Ὁ Ἀλιβάνιστος)


«Ὁ γέρων ἐφαίνετο ἀληθὴς λυκάνθρωπος. Ἐφόρει εἶδος ράσου, ἀπροσδιορίστου χρώματος, καὶ μαύρην σκούφιαν, εἶχε μακρὰν κόμην μαύρην ἀκόμη, καὶ ψαρά, σγουρὰ γένεια. Ἐδυσανασχέτει διότι τὸν ἐκράτει μὲ τὴν ρωμαλέαν χεῖρά του ὁ Μπαρέκος, ἤθελε νὰ φύγῃ.
―Ἄφ᾽σε με νὰ ζήσῃς! Δὲν μπορῶ!… τί Ἀνάσταση νὰ κάμω ᾽γώ… τί μὲ θέλετ᾽ ἐμένα… Ἐσεῖς κάμετε Ἀνάσταση. Μὲ γειά σας, μὲ χαρά σας!… Πάω στὸ καλύβι μου, ᾽γώ!
Τότε ὁ παπα-Γαρόφαλος ἔλαβε τὸν λόγον:
― Νά ᾽χῃς τὴν εὐχὴ τοῦ Χριστοῦ, παιδί μου! Ἔλα!… Νὰ πάρῃς εὐλογία!… Νὰ μοσχοβολήσ᾽ ἡ ψυχή σου! Ἔλα ν᾽ ἀπολάψῃς τὴ χαρὰ τοῦ Χριστοῦ μας! Μὴν ἀδικῇς τὸν ἑαυτόν σου! Μὴν κάνῃς τοῦ ἐχτροῦ τὸ θέλημα!… Πάτα τὸν πειρασμό! Ἔλα, Κόλια! Ἔλα, Νικόλαε, ἔλα, Νικόλαε μακάριε! Ὁ ἅγιος Νικόλαος νὰ σὲ φωτίσῃ!
Ὁ μπαρμπα-Κόλιας ἤθελε νὰ ἔλθῃ, ἀλλ᾽ ἐντρέπετο. Ἐπαραξενεύετο πολύ, θὰ ἐπεθύμει νὰ τὸν ἀπῆγον διὰ τῆς βίας.
Ὁ Μπαρέκος, ὡς νὰ εἶχεν εἰσδύσει εἰς τὰ ἐνδόμυχα τῆς ψυχῆς του, ἔκραξε τοὺς δύο ἄλλους βοσκοὺς πλησίον του. Οὗτοι, ἡμιπαίζοντες, ἡμισπουδάζοντες, ἔβαλαν τὰς χεῖράς των εἰς τοὺς βραχίονας καὶ τὰς ὠμοπλάτας τοῦ Κόλια. Ἐν πομπῇ καὶ παρατάξει τὸν ἀπήγαγον, κάτω νεύοντα, ἐπιθυμοῦντα ν᾽ ἀκολουθήσῃ, καὶ τείνοντα ν᾽ ἀποσκιρτήσῃ.
Ὅταν ἔφθασαν εἰς τὸν Ἁι-Γιάννην, παράδοξον πρᾶγμα συνέβη. Ἡ θεια-Μολώτα, καθὼς ἐκάθητο ἔξωθεν τοῦ ναοῦ, ἅμα εἶδε τὸν Κόλιαν, ἐταράχθη νευρικῶς, ἐστράφη πρὸς τὸν τοῖχον τοῦ ναοῦ» (Ἀλ. Παπαδιαμάντη, Ὁ Ἀλιβάνιστος).


‘‘Ἡ Ἀφέντρα ἐνόησεν ἀμέσως τὴν ἁπλοϊκὴν εὐσυνειδησίαν τῆς γραίας.
―Ἔ, καλά, εἶπε, νὰ ποὺ τὸν ηὗρες τώρα, στὴν Ἀνάσταση. Ὥρα τοῦ Ἀσπασμοῦ, τῆς ἀγάπης εἶναι. Νὰ σχωρεθῇς, νὰ τὸ πῇς τοῦ παπᾶ καὶ θὰ σ᾽ ἀφήσῃ νὰ μεταλάβῃς.
Ἡ Μολώτα ἠκολούθησε κατὰ γράμμα τὴν συμβουλὴν τῆς Ἀφέντρας. Εἰσῆλθεν εἰς τὸν ναόν, ἠσπάσθη τὸ Εὐαγγέλιον καὶ τὴν Ἀνάστασιν, εἶτα ἐζήτησε συγχώρησιν ἀπὸ τὸν Κόλιαν. Ἀκολούθως, τὴν ὥραν τοῦ Κοινωνικοῦ, ἐπλησίασε μαζὶ μὲ τὰς ἄλλας γυναῖκας εἰς τὴν βορείαν πύλην τοῦ ἱεροῦ, ὅπου ὁ ἱερεὺς ἀνέγνωσεν ἐπὶ τῶν κεφαλῶν των τὴν συγχωρητικὴν εὐχήν, ἐνῷ ὁ μικρὸς ψάλτης ἐμινύριζε τὸ «Σῶμα Χριστοῦ μεταλάβετε»’’ (Ἀλ. Παπαδιαμάντη, Ὁ Ἀλιβάνιστος).



                                                      Ἡ Φόνισσα.



‘‘Ἡ θέσις ὅπου ἔφθασεν ἡ καταδιωκομένη γυνὴ ἐκαλεῖτο τὸ Κοχύλι. Ἀνθρώπινος ποὺς σπανίως ἐπάτει ἐκεῖ. Μόνον ὅταν ἀπεπλανᾶτο ἢ «ἐβραχώνετο»* καμμία γίδα, τότε κανεὶς βοσκὸς ἐρριψοκινδύνευε ν᾽ ἀνέλθῃ πρὸς τὴν ἄβατον ἐκείνην σκοπιάν. Ἡ Φραγκογιαννοὺ ἀνεκάλυψε μικρὸν σπήλαιον, ὅλον ἀνοικτὸν εἰς τὴν θέαν τοῦ πελάγους, τὸ ὁποῖον ἦτο τὸ κυρίως Κοχύλι, κ᾽ ἐκάθισεν ἀνέτως εἰς τὴν χιβάδα ἐκείνην. Ἦτο σχεδὸν βεβαία ὅτι οἱ διῶκταί της δὲν θὰ τὴν ἔφθανον ἐκεῖ. Ἐὰν τυχὸν κανεὶς ἀπ᾽ αὐτοὺς ἦτο τόσον «μάννας γυιός», ὥστε ν᾽ ἀποφασίσῃ καὶ νὰ κατορθώσῃ ν᾽ ἀναρριχηθῇ εἰς τὸν βράχον, αὐτὴ εἶχεν ἑτοίμην καὶ τὴν «ὑποχώρησιν». Ἐγνώριζεν ἓν ἄλλο μονοπάτι, ἔσωθεν τῆς διπλῆς κορυφῆς τοῦ πετρώδους βουνοῦ, σχίζον εἰς δύο τὰς συστάδας τῶν βράχων, τὸ ὁποῖον, γνωστὸν εἰς μόνους τοὺς αἰγοβοσκοὺς τῶν μερῶν τούτων, ἔφερε κατ᾽ εὐθεῖαν εἰς τὰς μάνδρας καὶ τὰς κατοικίας των.
     Ἐκάθισεν εἰς τὴν κόγχην τοῦ βράχου, κάτω ἀπὸ τοὺς πόδας της ἔχουσα τὴν βοὴν καὶ τὴν μελῳδίαν τῶν κυμάτων, καὶ ἄνω τῆς κεφαλῆς της ἤκουε τὴν κλαγγὴν τῶν ἀετῶν καὶ τοὺς κρωγμοὺς τοῦ ἱέρακος. Καθὼς ἡπλώθη ἡ νύκτα, ἐφεγγοβόλησεν ἀπὸ ἄστρα τὸ ἀχανὲς στερέωμα, καὶ ὁ ἀὴρ ὁ εὐώδης θὰ ἦτον ἱκανὸς νὰ βαλσαμώσῃ καὶ αὐτὰ τῆς γυναικὸς ταύτης τὰ «πάθια». Τὸ κογχυλοειδὲς ἄντρον ἦτο μόνον ὣς τρία μπόια ἄνω ἀπὸ τὸ κῦμα, ἀλλ᾽ ὁ βράχος ἕως κάτω ἦτο τόσον κάθετος, ὥστε ἀδύνατον ἦτο «βροτὸς ἀνὴρ» ν᾽ ἀνέλθῃ ἢ νὰ κατέλθῃ. Ἦτο θέσις καλὴ μόνον διὰ νὰ πέσῃ τις εἰς τὴν θάλασσαν νὰ πνιγῇ, ἐὰν τὸ εἶχεν ἀποφασίσει’’(Ἀλ. Παπαδιαμάντη, Ἡ Φόνισσα).

Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

Η Αυστρο-Ελληνική Εταιρεία πραγματοποίησε Αφιέρωμα στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, στο Graz της Αυστρίας.


     Την Κυριακή 14 Απριλίου πραγματοποιήθηκε με επιτυχία Αφιέρωμα στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, στο Graz της Αυστρίας, από την Αυστρο-ελληνική Εταιρεία της πόλεως.

      Η ελληνική κοινότητα του Graz αριθμεί περί τους 500 Έλληνες, το 80% του πληθυσμού της οποίας είναι κυρίως ακαδημαϊκοί. Το γεγονός αυτό και μόνο αναδεικνύει την μεγάλη ανταπόκριση τόσο των ομογενών όσο και των Αυστριακών κατοίκων της.

      Εμπνευστές της ιδέας για την πραγματοποίηση του Αφιερώματος υπήρξαν οι ακαδημαϊκοί και καθηγητές στη Μουσική Σχολή του Πανεπιστημίου του Graz, το ζεύγος Χρήστου και Αικατερίνης Πολυζωΐδη, οι οποίοι κατά τις θερινές τους διακοπές στη Σκιάθο επισκέφτηκαν το Μουσείο Παπαδιαμάντη. Περιηγούμενοι στους χώρους του Μουσείου και ξεναγούμενοι από την διευθύντριά του κ. Αθηνά Παπαγεωργίου, συνέλαβαν την ιδέα να πραγματοποιηθεί ανάλογο Αφιέρωμα με αυτά που πραγματοποιεί ανά την Ελλάδα το Μουσείο Παπαδιαμάντη, στην Αυστρία.

Το Ανάκτορο Palais Meran που σήμερα ανήκει ως Πολιτιστικό Κέντρο στο Πανεπιστήμιο Τέχνης. Γκρατς, Αυστρία.

        Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο πριγκιπικό Ανάκτορο του  Palais Meran, που σήμερα ανήκει στο συγκρότημα του Πανεπιστημίου Τέχνης του Graz και φιλοξενεί διάφορες πολιτιστικές Εκδηλώσεις και μουσικές συναυλίες. Συμμετείχε πλήθος κόσμου, τόσο Ελλήνων όσο και Αυστριακών. Ως εκ τούτου το περιεχόμενο της Εκδήλωσης παρουσιάστηκε και στα Ελληνικά και στα Γερμανικά. Ανάμεσα στους προσκεκλημένους οφείλουμε να διακρίνουμε τον Ολλανδό καθηγητή Λειτουργικής θεολογίας του Πανεπιστημίου του Graz   Prof. Basilius Groen, τον Πανεπιστημιακό καθηγητή Dr. Klaus Lichem, ο οποίος υπήρξε και ο κεντρικός ομιλητής, τον Έλληνα Καθηγητή Υγειονολόγο Dr. Athanasios Bogiatsis και άλλους.

      Από τη Σκιάθο συμμετείχαν η κα Αθηνά Παπαγεωργίου, διευθύντρια του Μουσείου Παπαδιαμάντη και ο κ. Κωνσταντίνος Κουτούμπας, Υπ. Διδ. Θεολογίας, αγιογράφος και καθηγητής Βυζαντινής μουσικής. Από τη Σκιάθο επίσης παρευρέθησαν το ζεύγος Γεωργίου Αγέλαστου και Βασιλικής Πολίτη, οι οποίοι ήρθαν ειδικά για να παρακολουθήσουν την Εκδήλωση αυτή στο Graz.
  

Ο Πρόεδρος της Εταιρίας Dr. Κωνσταντίνος Ριζοβάλης απευθύνει Χαιρετισμό κατά την έναρξη του Αφιερώματος.

Ο Αντιπρόεδρος της Εταιρίας Univ. Prof. Dr. Klaus Lichem κατά την κεντρική ομιλία του Αφιερώματος με θέμα ''Η ζωή και το Έργο του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη''.

        Το Αφιέρωμα ξεκίνησε με τον Χαιρετισμό του Προέδρου της Αυστρο-Ελληνικής Εταιρείας Δρ. Κώστα Ριζοβάλη. Ακολούθησε η κεντρική ομιλία του Αντιπροέδρου της Εταιρείας και Καθηγητού Prof. Dr. Klaus Lichem, με θέμα «Η ζωή και το έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη». Στη συνέχεια η κα Αθηνά Παπαγεωργίου, διευθύντρια του Μουσείου Παπαδιαμάντη, παρουσίασε με το γνωστό γλαφυρό της τρόπο, το Ιστορικό του σπιτιού του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, με λόγο και εικόνα.  Στο τρίτο και τελευταίο μέρος του Αφιερώματος ο ελληνικής καταγωγής ηθοποιός Ντάνιελ Ντουζένης ανέγνωσε αποσπάσματα από τη «Φόνισσα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, στο πρωτότυπο και στη γερμανική της μετάφραση. Παράλληλα ο  Κωνσταντίνος Κουτούμπας απέδωσε δύο από τα υμνογραφήματα του Παπαδιαμάντη αφιερωμένα στον  Άγιο Αντίπα. Κοινό εκπαιδευμένο, που διατηρεί ιδιαίτερη σχέση με την μουσική παιδεία και την κλασσική όπερα, οι πολίτες του Γκρατς ενθουσιάστηκαν με την ''αρχαιοπρεπή πρωτοτυπία'' των βυζαντινών ύμνων. Η εκδήλωση έκλεισε με το  ιστορικό των τελευταίων στιγμών του Σκιαθίτη συγγραφέα και τον ύμνο που έψαλε πριν αφήσει την τελευταία του πνοή από την Ακολουθία των Θεοφανείων.

Η διευθύντρια του Μουσείου Παπαδιαμάντη κ. Αθηνά Παπαγεωργίου κατά την παρουσίαση του ''Ιστορικού του σπιτιού του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη - με λόγο και εικόνα''.

Ο Ηθοποιός Daniel Douzenis κατά την ανάγνωση αποσπασμάτων της Φόνισσας στα Ελληνικά και Γερμανικά. 
Ο Κ. Κουτούμπας κατά την ψαλμώδηση Υμνογραφημάτων του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη.

       Στο φουαγιέ της Αίθουσας φιλοξενήθηκε Έκθεση Ζωγραφικής του  Κωνσταντίνου Κουτούμπα, εμπνευσμένης από έργα του Αλ. Παπαδιαμάντη, στην οποία παρουσίασε και έξι νέα έργα του από διηγήματα που έχουν μεταφραστεί και στη γερμανική γλώσσα. Ακόμη υπήρχαν διαθέσιμα στον επισκέπτη βιβλία με μεταφράσεις Έργων του Παπαδιαμάντη στην Αγγλική και Γερμανική γλώσσα, καθώς επίσης και το βιβλίο του Dieter Seidel Ελληνικές Στιγμές στο οποίο παρουσιάζονται ποιήματα αφιερωμένα στη Σκιάθο, στα γερμανικά και στα ελληνικά, μεταφρασμένα από τους Γεώργιο Αγέλαστο και Βασιλική Πολίτη.

 Ο Κ. Κουτούμπας κατά την ψαλμώδηση Υμνογραφημάτων του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη.
 Ο Κ. Κουτούμπας κατά την ψαλμώδηση Υμνογραφημάτων του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη.
 Από την Έκθεση Ζωγραφικής του Κωνσταντίνου Κουτούμπα, εμπνευσμένης από διηγήματα του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη.
  Από την Έκθεση Ζωγραφικής του Κωνσταντίνου Κουτούμπα, εμπνευσμένης από διηγήματα του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη.
 Από το Κοινωνικό μυθιστόρημα Η Φόνισσα.


 Από το διήγημα Στο Χριστό-στο Κάστρο.


Από το διήγημα Στο Χριστό-στο Κάστρο.


 Από το διήγημα Ο Αλιβάνιστος.


 Από το διήγημα Ο Αλιβάνιστος.


 Από το διήγημα Ο Αλιβάνιστος.


  Σε αναμνηστική φωτογραφία, οι συντελεστές του Αφιερώματος. Από αριστερά οι: Κωνσταντίνος Κουτούμπας, Αθηνά Παπαγεωργίου, Βασιλική Πολίτη, Αικατερίνη και Χρήστος Πολυζωΐδη.


Τρίτη 9 Απριλίου 2013

Αφιέρωμα για τον Παπαδιαμάντη στην Αυστρία


     Ο γνωστός Βολιώτης δοκιμιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας Λάκης Προγκίδης σε ένα άρθρο του προτείνει το εξής: «Πρέπει εμείς οι θαυμαστές και σχολιαστές του Παπαδιαμάντη, να πάρουμε κάποτε τη στροφή και να εξηγήσουμε τη ζωντάνια και την επικαιρότητα του Παπαδιαμαντικού έργου εντός και εκτός Ελληνικών συνόρων». Πιστεύει δηλαδή ότι «Ο ξένος αναγνώστης έχει ανάγκη από την τέχνη του Παπαδιαμάντη όσο και ο Έλληνας, και ότι η ικανοποίηση αυτής της ανάγκης αποτελεί καθήκον όλων όσων πιστεύουν ότι ο Παπαδιαμάντης ανήκει στη χορεία των κλασσικών της παγκόσμιας λογοτεχνίας».
         Την άποψη αυτή του Λάκη Προγκίδη συμμερίζεται ο Δήμος Σκιάθου και Το Μουσείο Παπαδιαμάντη. Γι΄ αυτό ανταποκρίθηκε στην πρόταση της Αυστρο-Ελληνικής Εταιρίας να συμμετάσχει σε ένα αφιέρωμα για τον Παπαδιαμάντη στο Γκρατς της Αυστρίας. Η ιδέα γι΄ αυτή τη λογοτεχνική βραδιά γεννήθηκε...
στο Σπίτι-Μουσείο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, όταν η κα Κατερίνα Πολυζωίδου καθηγήτρια Μουσικής στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς και μέλος της εταιρείας, επισκέφθηκε το Μουσείο Παπαδιαμάντη το καλοκαίρι του 2012.
        Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 14 Απριλίου 2013 στις 6 μ.μ. στην αίθουσα του Πανεπιστημίου Τέχνης του Γκρατς στο Palais Meran.
Θα περιλαμβάνει: Χαιρετισμό του Προέδρου της εταιρίας Δρ. Κώστα Ριζοβάλη, ομιλία του Αντιπροέδρου Prof. Dr. Klaus Lichem, με θέμα «Η ζωή και το έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη», αποσπάσματα από τη «Φόνισσα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη μεταφρασμένη στα γερμανικά θα διαβάσει ο ηθοποιός Ντάνιελ Ντουζένης. 
Εκπροσωπώντας το Μουσείο Παπαδιαμάντη η κα Αθηνά Παπαγεωργίου, διευθύντρια του Μουσείου Παπαδιαμάντη, θα παρουσιάσει με λόγο και εικόνα το ιστορικό του σπιτιού του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Από τη Σκιάθο επίσης συμμετέχει ο κ. Κώστας Κουτούμπας θεολόγος, αγιογράφος και καθηγητής Βυζαντινής μουσικής, ο οποίος θα ψάλλει επιλογή από το υμνογραφικό έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Η εκδήλωση θα κλείσει με το ιστορικό των τελευταίων στιγμών του Σκιαθίτη συγγραφέα.
         Η παρουσίαση της εκδήλωσης θα γίνει παράλληλα στην Ελληνική και στη Γερμανική γλώσσα. Επίσης κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα λειτουργεί έκθεση ζωγραφικής του κ. Κωνσταντίνου Κουτούμπα, εμπνευσμένη από έργα του Αλ. Παπαδιαμάντη.