ΑΚΟΥ ΤΗΝ ΚΑΜΠΑΝΑ

ΑΚΟΥ ΤΗΝ ΚΑΜΠΑΝΑ Σ’ αιθέρια πλάτη ο Ήχος γαλήνη του νου ρυθμός του παντός μελωδία των κόσμων ωκεανός χαράς στ’ απόβραδο αρυπίδωτο κι άσπιλο θέαμα των υδάτων. Ο Ήχος παντού στο φωτεινό κωδωνοστάσι άνεμοι θανάτου και ζωής μαγνήτης ο Ήχος και σύνδεσμος σε νέα Ιεριχώ το σύμπαν δονείται. Ήχοι του απόβραδου, καμπάνα Εσπερινού ξανά στη φλογισμένη σάρκα του πνεύματος ονειρένιος ύμνος της μορφής ανταύγεια θεία. Ζήσης Οικονόμου